«نماینده» /  نه سال قبل و تیم مقتدر افشین قطبی ۱۷ بازی متوالی را برد و قهرمان شد. آن تیم اما تفاوت زیادی با تیم امروز پرسپولیس داشت. تیمی متشکل از بهترین های تیم های مختلف که سن بالایی داشتند و در کنار هم قهرمان شدند. بعد از آن سال پرسپولیس سال های زیادی به حاشیه رفت و هیچ گاه دیگر لذت قهرمانی را ندید. بچه هایی که در سال آخرین قهرمانی پرسپولیس به دنیا آمده اند حالا سال سوم دبستان شان دارد تمام می شود. یعنی تقریبا اولین پایه تحصیلی شان!

چه شد در همه این سال ها که پرسپولیس قهرمان نشد و چه شد که این تیم حالا فقط یک امتیاز برای قهرمانی کم دارد؟ بیایید کمی به عقب برویم. به روزی که پرسپولیس همین طور هر سال فقط در فصل نقل و انتقالات مدعی بود. تیم هایی که در میانه های لیگ از هم می پاشیدند. این تیم امروز اما تفاوتی بزرگ با همه آن تیم ها دارد. بخشی از پروژه ای است که ۴ سال قبل علی دایی پایه اش را گذاشت. تلاش هایی که او برای ساختن نسلی جدید آغاز کرد و به مرور این روند طی شد تا برانکو این نسل سازی را به تکامل رساند.

علی دایی درگیر بی سامانی های مدیریتی پرسپولیس شد اما بازیکنانی مثل علی علی پور و مهدی طارمی یا حتی حسین ماهینی که حالا کمی بیش از قبل پا به سن گذاشته بخشی از ایده های او برای موفقیت قرمزها هستند. درست مثل سیدجلال که دایی به بودنش در تیم اعتقاد ویژه ای داشت.  

باز هم زیاد بودند بازیکنانی که در پروسه ساخته شدن پرسپولیس امروز نقش داشتند. از فرشاد احمدزاده که بخشی از سرمایه های پایه ای تیم بوده تا محسن مسلمان و بقیه. این تیم پوست انداخته بود. پوست اندازی از نسلی مثل نیکبخت تا پدیده هایی چون شیث، نورمحمدی، بنگر و دیگر پا به سن گذاشته ها نهایتا از پرسپولیس رخت بر بستند. دیگر جایی در میان تیم جدید نداشتند. سوشا و پدیده هایی چون او که تنها برکت حضورشان در جمع قرمزها حاشیه بود و حاشیه. آنچه در تیم ماند یک نیروی مثبت جوانی بود. نیرویی که اگر سال قبل کمی سوشای درونش کم بود یا کمی شخصیت قهرمانی داشت، بی شک امروز قهرمانی دوباره اش را داشت جشن می گرفت. برانکو به عنوان یک حرفه ای البته گام هایی بلند برای این تیم برداشته به خوبی نقطه های ضعفش را ترمیم کرده است. آنچه او به این تیم داده اما جنگندگی نیست. او منطق را به تیمش تزریق کرد. شاید حمله های کور تیم های دایی و درخشان از این تیم کمتر نبود اما آنچه امروز پرسپولیس این فصل را قهرمان کرده است، کم گل خوردن هایش است. پرسپولیس باز هم زیبا بازی کرده اما این فصل این جوان هایی که حالا دیگر در اوج پختگی فوتبالی هستند و برای نمونه یارانی چون امیری، بیرانوند، طارمی و رامین رضاییان بازیکنانی  شده اند با قدرت اثرگذاری بالا در موفقیت تیم ملی کشورمان.  

بی شک این نسل یک قهرمانی حق شان بود و البته امسال در شرایطی که تنها تیم خوب لیگ در تمام طول فصل بودند و شروع بد استقلال، روند سینوسی سپاهان و پایان تلخ تراکتور را نداشتند، توانستند به اندازه لازم امتیاز بگیرند و حالا افتخار قهرمانی را بعد سال ها به هواداران شان هدیه می کنند. حالا دیگر حتی معجزه هم خیلی سخت می تواند مانع قهرمانی شان شود. مگر یک حکم بیرون زمین فوتبال شاید این اتفاق را برای شان رقم بزند، دیگر گرفتن یک امتیاز از ۴ بازی برای شان نباید سخت باشد.